Η σιδηρά κυρία

Ποια ήταν;Με ρωτούσαν οι φίλοι μου όταν έμαθαν πως έγραφα ένα βιβλίο για τη Μαρία(Μούρα)Ιγκνάτιεβνα Ζακριέφσκαγια-Μπένκεντορφ-Μπούντμπεργκ.Μια Μάτα Χάρι;Μια Λου Σαλομέ;Είχε όντως κάτι που θύμιζε και τις δυο τους,τόσο τη διάσημη τυχοδιώκτρια, κατάσκοπο και ηρωίδα του κινηματογράφου, όσο και την κόρη του Ρώσου στρατηγού, της οποίας η γοητεία είχε προσελκύσει τον Νίτσε, τον Ρίλκε και τον Φρόιντ.Την αποκαλούσαν κοντέσα Ζακριέφσκαγια,κοντέσα Μπένκεντορφ, βαρόνη Μπούντμπεργκ.Είχε καλλιεργήσει έναν θρύλο γύρω από τον εαυτό της, λέγοντας και πολλά ψέματα για την ιστορία της, τις υποτιθέμενες σπουδές της στο Cambridge, για τους 60 τόμους μεταφράσεων που υποστήριζε ότι είχε κάνει, για το παρελθόν της και τους προγόνους της.Ομως δεν έλεγε τυχαία ή ανόητα ψέματα σαν μυθομανής.Τα ψέματά της ήταν υπολογισμένα και λογικά, και στην υψηλή κοινωνία του Λονδίνου την θεωρούσαν μια από τις πιο έξυπνες γυναίκες της εποχής της.Δεν πίστευε τυφλά στη μοίρα, δεν είχε κατακτήσει τίποτα χωρίς προσπάθεια.Για να επιβιώσει είχε υποχρεωθεί να γίνει προσεκτική, επιδέξια, τολμηρή και να δημιουργήσει απ' την πρώτη στιγμή ένα θρύλο γύρω απ' το πρόσωπό της.Ερωμένη του Άγγλου πράκτορα των μυστικών υπηρεσιών Ρόμπερτ Μπρους Λόκχαρτ, "ανεπίσημη" σύζυγος του Μαξίμ Γκόρκι για δώδεκα χρόνια, πιστή σύντροφος του συγγραφέα Τζ.Χ.Γουέλς στη συνέχεια,η Μούρα Μπούντμπεργκ ήταν μια γυναίκα με αστείρευτη ενέργεια, εξυπνάδα και γοητεία, μια γυναίκα ελεύθερη πολύ πριν από την "γυναικεία χειραφέτηση".Διέθετε μία πηγαία, φυσική σεξουαλικότητα, και δεν χρειάστηκε ποτέ να μιμηθεί ή να προσποιηθεί.Δεν είχε ανάγκη από τέτοιου είδους τεχνάσματα για να επιζήσει.Χρησιμοποιούσε το σεξ, αναζητούσε πάντα την πρωτοτυπία.Οι άντρες το καταλάβαιναν, το ένιωθαν όταν την έβλεπαν, και την ερωτεύονταν παράφορα.Δεν είχε την πολυτέλεια να μπορεί να πιστεύει σ' ένα σίγουρο αύριο, στην αιωνιότητα, στον τραπεζικό της λογαριασμό.Αυτό ίσχυε για όλους σχεδόν τους συγχρόνους της στη μεταπολεμική Ευρώπη και στη Ρωσία μετά την Επανάσταση.